مقدمه:

در عصر حاضر، موفقيت حال و آينده در رقابت سازمانها، تا حد كمي مبتني بر تخصـيص راهبردي منابع فيزيكي و مالي و تا حد زيادي مبتني بر مديريت راهبرد دانش خواهد بود. چـالش امروزه مديران، آماده كردن محيط مناسب براي رشد و پـرورش ذهـن انسـان در سـازمان دانـش محـور اسـت (بونتيس، 2003). بنـابراين، توانـايي مـديريت دانـش، مهـارت اساسـي مـديران در ايـن سازمانهاست (شن و تانگ، 2008). در حال حاضر شـركت­هـاي بـزرگ دنيـا، گـزارش سـرماية فكري را بمنزله مكمل و ضميمه گزارش سالانه شان منتشر ميكنند. در دهه اخيـر، شـركتهـا توجه ويژه اي براي اندازه گيري سرمايه هاي فكري براي ارائه گزارش به طرف هاي ذينفـع ابـراز ميكنند و در پي يافتن روشي براي ارزيـابي دارايـي­هـاي نـاملمـوس داخلـي و اسـتخراج ارزش نامحسوس، در سازمان­ها هستند (تان، هونگ و هانكوك، 2007). در حقيقت، سـرمايه فكـري مـدل جديد كاملي را براي مشاهده ارزش واقعي سازمانها فراهم ميآورد و با اسـتفاده از آن مـيتـوان ارزش آتي شركت را نيز محاسبه كرد. امروزه، تأثير سرماية فكري بر عملكرد شركتها موضوعي است كه مورد توجه صاحبنظران و مديران ارشد سازمانها و مؤسسات در جهان قرارگرفته است. بر اين اسـاس، هـدف از اجـراي پژوهش حاضر، سنجش سرماية فكري و بررسي رابطة آن با عملكرد شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، از طريق پاسخگويي به اين سؤال كلي است كه آيـا رابطـة معنـاداري بين اجزاي سرماية فكري و عملكرد شركتهاي پذيرفتهشدة بـورس اوراق بهـادار تهـران وجـود دارد.